Bielecka Ewa

Studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w latach 2006-2011. Wypowiada się w dyscyplinie rzeźby, ceramiki, medalierstwa, rysunku i malarstwa.  

 

Ewa Bielecka, Dekalog, Przykazanie II, olej na płótnie, 100×70 cm, 2018 r.  

 

autokomentarz autorki:  

Obraz jest autoportretem, w którym patrzę na siebie jako na osobę obdarzoną nowym życiem w Chrystusie poprzez Chrzest Święty; chrześcijankę czyli niosącą imię Chrystusa, święte imię Boże, które w sposób szczególny winno być  błogosławione, wychwalane i uwielbiane przez człowieka sercem, myślami i czynami. Światło w obrazie symbolizuje światło wewnętrzne niepochodzące z człowieka lecz z Boga. Dzięki światłu łaski człowiek jest zdolny do dobrych czynów, które oddają Bogu chwałę. Siedząca postawa ciała oraz zamknięte oczy przenoszą w przestrzeń duchową, w przestrzeń patrzenia sercem, pozwalają kontemplować i wsłuchiwać się w słowa, które Bóg mówi do człowieka. Stopy w obrazie zostały namalowane jako bose, bez obuwia, jako symbol szacunku wobec Najwyższego. Wskazujący palec na ustach nakazuje milczenie, ostrzega przed grzechem języka, przed mieszaniem imienia Bożego ze światem profanum. Chleb w dłoni to symbol Najświętszego Ciała Eucharystycznego. Każdy kto po Niego sięga, tak jakby sięgał po imię Boże. Nie powinien go bezcześcić, marnować; dlatego w obrazie  żadne okruszki nie spadają na ziemię, nie są trwonione, rozsypywane bez szacunku. Wszystkie, jeśli upadną, to na białą szatę, znajdującą się na kolanach, symbol Chrztu Św. i symbol przynależności człowieka do Boga.