Gardzielewicz Karolina

Urodzona w 1992 r.  Oławie, pod Wrocławiem, na granicy poniemieckiej wsi i rozwijającego się miasta. Tutaj mieszka i działa we własnej pracowni. Studiowała Architekturę Wnętrz na wrocławskiej ASP, Sztuki Piękne w Walencji, dyplom magisterski obroniła na kierunku Sztuki i Wzornictwa Ceramiki na macierzystej uczelni. Obecnie doktorantka międzywydziałowych studiów doktoranckich na ASP we Wrocławiu. Działania artystyczne i projektowe opiera na rozważaniu potencjału narzędzia – koła garncarskiego w relacji z tworzywem – gliną. Odnosząc się do jakości metafizycznych form naczyniowych poszukuje relacji między formą ceramiczną a przestrzenią – zarówno architektoniczną, jak i rodzimym krajobrazem. Bierze udział w wystawach krajowych i zagranicznych prezentując rzeźbę ceramiczną oraz design. Małomiasteczkowa amatorka otwartej przestrzeni, rocznik ‘92. 

Statemant 

Jako młoda artystka i projektantka, skupiam się na poszukiwaniu własnego wyrazu oraz ćwiczenia warsztatu toczenia na kole garncarskim, którego używam do budowania form rzeźbiarskich i obiektów użytkowych. Punktem wyjścia najczęściej jest dla mnie naczynie jako koncept rzeźbiarski, użytkowy, filozoficzny. Wierzę, że zrozumienie tworzywa i narzędzia może przybliżyć do uchwycenia uniwersalnych prawd świata. Wierzę, że obecność ceramiki w przestrzeni życiowej człowieka jest równie ważna i oddziałuje podobnie jak architektura. W designie szukam odpowiedzi formalnej na najbardziej podstawowe potrzeby człowieka, a także te płynące z jego duchowości. 

Obszar moich zainteresowań to poszukiwanie jakości monumentalnych oraz duchowych wspólnych ceramice i architekturze w odniesieniu do historii kultury, sztuki i religii. Czasem podejmuję działania w przestrzeni publicznej odwołując się do różnych technik i materiałów z nastawieniem na tworzywo i poszukiwanie jego tożsamości w formie i działaniu 

strony o artystce:  

https://www.karolinasagar.com 

https://www.instagram.com/karolina.sagar/ 

https://www.behance.net/karolinaga 

 

Karolina Gardzielewicz, Materia Prima, instalacja z naczyń glinianych toczonych na kole garncarskim, interakcja, stągwie wys. 150 cm, 165 cm; 13.05.2020 – …50.9415541 N 17.2500179 E 

https://goo.gl/maps/8HkFoMo4j3RnVar2A – (Było to działanie satelitarne, w kontekście lokalnym dla 9. Triennale Młodych w Orońsku, gdzie wykonałam projekt o tym samym tytule – dokumentacja i opis dostępne na stronie: www.karolinasagar.com) 

 

autokomentarz autorki: 

Praca garncarza – podobnie jak praca rolnika opiera się na „uprawianiu” i „formowaniu” ziemi, „dzierżawieniu” zasobów planety. Pole jest sceną nieustającego przemijania – poprzez pory roku, ciągła zmiana, narodziny, dojrzewanie, płody ziemi, śmierć, rozkład, ponowne narodziny czegoś innego. Te same linie, w które rolnik formuje ziemię mają kontynuację w okręgach wyznaczonych przez palce kształtujące glinę w naczynie. Przez cały czas trwa jakieś działanie człowieka w relacji do Ziemi, które pozostawia ślad i skutek. Jakaś część zależy od nas, a jakaś część od praw świata.  Tytułem pracy wracam do Idei, do metafizyki, która staje się prosta i czytelna w obcowaniu z naturą. Absolut dotyka każdego wrażliwego jej odbiorcę. Zachwyt nad kompletnością świata, Anima Mundi, która nosi i karmi, skutkuje postawą odpowiedzialną i troskliwą wobec tego, co piękne i dobre.  Materia Prima to nie tworzywo, ale czynnik ostateczny i sprawczy. To Bóg ale także umysł, dusza i serce człowieka będącego w świecie. Są one w stanie zmienić nieszlachetne w szlachetne.   Instalacja pochodzi z ziemi i wróci do ziemi. Obfity deszcz przyniesie jej destrukcję i koniec, ale całemu otoczeniu – życie. Ciągła zmiana, ewolucja i pozorna utrata jest zawsze początkiem czegoś nowego. Według filozofów greckich pierwsza materia nigdy nie ulega destrukcji lecz przeistoczeniu, krąży w świecie i jest wpisana w jego porządek i trwanie. Interakcja to ostateczne oddanie formy przestrzeni, zespolenie z otoczeniem, otwarcie i pozwolenie, by przeniknęła do jej wnętrza. Jest to także akt osobistej relacji z miejscem bardzo dobrze znanym. Zmianę jego charakteru oraz postępujące przekształcanie terenu upraw w osiedle mieszkaniowe obserwuję od wczesnego dzieciństwa.