Gil Łukasz
Urodził się w 1982 r. w Rzeszowie. Tam ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Studiował na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego w latach 2005 – 2010. Dyplom obronił z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Stanisława Białogłowicza oraz pracowni rysunku dr hab. Marleny Makiel-Hędrzak. Został uhonorowany I nagrodą im. Jerzego Panka za najlepszy dyplom 2009/2010 na Wydziale Sztuki UR. W 2015 roku ukończył studia doktoranckie w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach w dziedzinie sztuki plastyczne pod opieką promotora prof. Urszuli Ślusarczyk. Od roku 2016 zatrudniony na stanowisku adiunkta w Zakładzie Malarstwa Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Jest autorem 38 wystaw indywidualnych, brał udział w ponad 120 wystawach krajowych i zagranicznych. Jest kuratorem i organizatorem wystaw i spotkań środowiskowych. Zajmuje się malarstwem, grafiką, rysunkiem oraz ściennym dekoracyjnym malarstwem wielkoformatowym. Jest jednym z malarzy młodego pokolenia w podejmujących tematy z obszaru sztuki metafizycznej i duchowej.
Łukasz Gil – Pejzaż horyzontalny I, olej na płótnie, 90×100 cm, 2018
Łukasz Gil – Fragmenty obecności, olej na płótnie, 123×160 cm,2016
Łukasz Gil – Pytając o człowieka VIII, olej na płótnie, 90×100 cm, 2015
komentarz autora:
Jak zauważył Jacek Sempoliński „maluje się swoimi kompleksami, swoimi chorobami, swoim smutkiem, radością, humorem, całą swoją kondycją”. W malarstwie szukam pewnego znaku, który staje się elementem znaczącym w rozmowie z samym sobą, a czynię tak w pełni oddany materii koloru, szukania światła, głębi, pewnych napięć, kierunków, które stają się kośćcem obrazu, nabierają znaczenia wewnętrznego. Szukam znaczenia obrazów, jakie zapisujemy w pamięci, które zdają się trwać subtelnym istnieniem w eterycznym wspomnieniu. Barwa obrazu dostosowana jest do rodzaju emocji – raz kolory stanowią żywy wizerunek odczuć i refleksji, innym razem stonowana czerń i biel sprawia wrażenie zradykalizowane i statyczne. Figurze ludzkiej jawiącej się na moich obrazach nie ograniczam życia do jednorazowej egzystencji. Mam wrażenie, że daję jej swobodę działania. Jestem ciekaw, jak się zachowa w nowej dla niej sytuacji. Szukam w twórczości tego, co zajmuje mnie najgłębiej – postaci ludzkiej i jej egzystencji. Problematyka, w której ciągle się poruszam, to kondycja współczesnego człowieka, motyw ciała oraz wielorakie wymiary jego egzystencji. W przebiegu dotychczasowych poszukiwań artystycznych zauważyłem, iż praca nad tego typu obrazami wymaga ekspresji i wewnętrznego zaangażowania, które pozwala na przełamywania własnych ograniczeń i przybliża do doświadczenia tego, co niewidzialne i nieznane…
Najnowsze komentarze