Maciejczyk Jakub

Urodzony w 1994r. absolwent kierunku Art&Design na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, dyplom w pracowni malarskiej prof. Romualda Oramusa w 2020r.  Zajmuje się głównie malarstwem sztalugowym oraz malarstwem ikonowym. W swoich badaniach i działaniach artystycznych stara się odnaleźć i wskazać element metafizyczny, transponując motywy znane z ikonografii na język abstrakcji, głównie geometrycznej. W swoim malarstwie najczęściej wykorzystuje tradycyjną technikę tempery jajowej.  

Strony o artyście: 

https://www.instagram.com/kubanchyk/ 

https://drive.google.com/drive/folders/1Uk3Ozl-ImTh-ZvAoY2YFx_zPS14JSIhU?usp=sharing 

 

Jakub Maciejczyk, Ikonostas w ujęciu abstrakcji geometrycznej, 440x240cm (poliptyk składający się z 15 płócien o wymiarach od 60x40cm do 120x160cm, technika: akryl, tempera jajowa na płótnie) 

autokomentarz autora:  

Wykorzystując nawiązanie do schematycznej budowy ikonostasu oraz abstrakcji geometrycznej staram się zachęcić odbiorcę nie tylko do patrzenia, ale i do wnikania oraz przeżywania ich ikonicznego sensu. Kompozycja całego projektu jest otwarta.  

Tak, jak ikona może służyć prywatnej dewocji, bądź znaleźć swoje miejsce w ikonostasie, tak u mnie każdy obraz może być traktowany jako osobny element jednej całości, który może funkcjonować w przestrzeni odseparowany od innych. Możliwe jest utworzenie wielu różnych kompozycji, wykorzystując zarówno wszystkie obrazy, jak również tworząc poliptyki. Całościowa kompozycja pozwala, bazując na określonej budowie ikonostasu, wyróżnić inne kompozycje, sugerowane piętnasto– czy dziewiętnastowiecznymi schematami ikonostasów. Naturalnie, powstałe w ten sposób kompozycje nie są w całości uzupełnionymi ikonostasami, sugerując i zachęcając odbiorcę do dalszych poszukiwań. Dają się wyróżnić również poliptyki tematyczne w różnych układach. Ponadto możliwym jest utworzenie pewnych układów „ikonostastycznych”, tj. takich, które zawierają tylko wybrane przedstawienia, zachowując istotę przekazu całej kompozycji.    

Próba wyrażenia, pokazania ponadrzeczywistej rzeczywistości, czy nawet próba jej zasygnalizowania przez pewne doznanie nie jest łatwa. Zawsze będzie to przedstawienie nierzeczywistego, nierealnego, nieznanego, a nawet niewyobrażalnego świata za pomocą znanych, rzeczywistych, realnych środków, znaków i symboli. W mojej ocenie język abstrakcji stwarza tu szczególne możliwości dla próby wyrażenia tej rzeczywistości, stąd w całości projekt utrzymany jest w nurcie abstrakcji geometrycznej.