Szostak Natalia

Urodzona w 1980r.  

2007 BA San Francisco State University, CA/USA (Painting & Drawing) 

2012 mgr Akademia Sztuki w Szczecinie, PL (Grafika) 

2018 dr Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, PL (Malarstwo) 

Adiunkt w Kolegium Sztuk Wizualnych szczecińskiej Akademii Sztuki, gdzie od 2019 r. prowadzi autorską Pracownię Koncepcji Obrazu. Autorka prac z pogranicza tradycyjnych technik plastycznych, nowych mediów, działania w przestrzeni i tekstu.  

„Swoją twórczość opieram głównie na malarstwie i rysunku. W połączeniu z innymi technikami (fotografia, wideo, obiekt) uzyskuję efekt złożoności, który odpowiada mojej percepcji rzeczywistości. Tak skomponowana wypowiedź wizualna jest nie tyle osobistym komentarzem, co zwieńczeniem pewnego procesu myślowego, który nie znajdując swoich werbalnych odpowiedników, ujawnia się za pomocą obrazu. Ciało, jako źródło przeczuć i informacji, stanowi centrum powstającej ikonografii. Zdając się na nie, buduję wizualną wersję doświadczeń. W ten sposób komunikuję treści czysto subiektywne, które wypełniają lukę pomiędzy religią, nauką i życiem.” 

Strona o artystce: 

www.nataliaszostak.com 

 

 

Szostak Natalia, Sceny leśne, 2015–2018 tryptyk malarsko performatywny 

Scena leśna I, wideo + dźwięk, 05’16 (pętla)  

link: https://vimeo.com/190078049 

 

Scena leśna II, wideo + dźwięk, 05’26 (pętla)  

link: https://vimeo.com/190111453 

 

 

widok wystawy: http://nataliaszostak.com/malarnia.html 

wydawnictwo: https://universitas.com.pl/produkt/3943/Materia-doswiadczenia-i-obraz 

Autokomentarz autorki:  

Sceny leśne, tryptyk malarsko-performatywny realizowany w latach 2015-2018, w Polsce, Francji i Stanach Zjednoczonych.  

Budujący pracę tryptyk malarsko-performatywny to trzy obrazy olejne oraz trzy filmy wideo, dokumentujące działanie w przestrzeni przyrody. Rzeczywiste krajobrazy leśne funkcjonują tu jako sceny lub tła rozgrywającej się wobec nich symbolicznej dramaturgii. Jej treść uwidacznia się na dwa sposoby: audiowizualnego zapisu aktywności w przestrzeni przyrody, gdzie autorka za pomocą własnego ciała odgrywa obraz przed kamerą oraz fizycznej rekonstrukcji i utrwalenia w materii malarskiej wszystkich trzech miejsc akcji: Puszczy Goleniowskiej, lasu Les Gateliers we Francji oraz gaju na półwyspie Marin Headlands w Kalifornii. Bodźcem podejmowanych czynności, ich niezbywalnym pierwotnym tworzywem jest źródłowy materiał biograficzny. Jednak to nie treść przeszłych wydarzeń jest dla tej pracy najistotniejsza, lecz niezależny od kontekstu, integralny z nimi zasób znaczeń symbolicznych. Związki łączące żyjące ciało ze światem, w trakcie pracy przenoszą się na wytworzony na ich bazie obraz.