Wiktor Tadeusz Gustaw

Urodzony w 1946 r. w Jeleniej Górze. Studia: Wydział Malarstwa i Wydział Grafiki ASP w Krakowie (1968-74). Dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Adama Marczyńskiego (1972-74). Profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Katedra Intermediów). Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Triennale Grafiki, Kraków. W latach 1984-2017 uczestnik wszystkich edycji międzynarodowego Pleneru malarzy posługujących się językiem geometrii organizowanego przez Bożenę Kowalską oraz wszystkich wystaw poplenerowych (Chełm/Okuninka, Orońsko, Radziejowice/Warszawa/Radom). Członek Polskiego Związku Artystów Plastyków, Oddział w Krakowie. Ma na swoim koncie ponad 50 wystaw indywidualnych i blisko 500 zbiorowych, w tym około 200 krajowych, 200 międzynarodowych i 60 wystaw polskiej sztuki za granicą. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę warsztatową, zajmuje się także grafiką projektową, pisze poezję. Ponadto zajmuje się krytyką artystyczną. Działalność twórczą łączy z aktywnością teoretyczną, której główny przedmiot stanowi, stworzona przez siebie Jednolita Teoria Pola Pan-obrazu.

 

Tadeusz Gustaw Wiktor – Lux umbra Dei. Światlo jest cieniem Boga II. Rodzicom; olej, płótno, relief; 160×160 cm; 2019

 

Tadeusz Gustaw Wiktor – Lux umbra Dei. Światlo jest cieniem Boga V. Rodzicom; olej, płótno, relief; 160×160 cm; 2019

 

Tadeusz Gustaw Wiktor – Lux umbra Dei. Światlo jest cieniem Boga X. Rodzicom; olej, płótno, relief; 100×100 cm; 2020

 

komentarz autora:
W proponowanej przeze mnie wersji Ikonozofii Wieczystej celem jest synteza (unia, zespolenie, integracja) obu stref Panobrazu: fenomenologicznej i duchowej, względnej i bezwzględnej. Tym co je łączy, co je spaja w całość, jest Absolut jako Archetyp Archetypów. Jeśli więc u Junga Jaźń jako źródło Ego jest celem rozwoju tego Ego, tak u mnie Absolut jako Prapodstawa obrazowej »świadomości« Ego jest celem rozwoju tej świadomości. Cel tego rozwoju można (…) nazwać poznaniem poprzez malarstwo.
(Tadeusz Gustaw Wiktor. Teksty artystów. w: Kalendarium indywiduacyjne, wyd. Galeria QQ, Kraków 1994)

Dla mnie najbardziej inspirującym źródłem malowania «świetlnych obrazów» są iluminacje, które było mi dane ujrzeć we śnie. Owe obrazy, owe wizje mają niegasnącą i nieustająco wzniosłą, epifaniczną moc (…). Intryguje mnie, wciąga, czy medytatywnie aktywizuje koaniczny, paradoksalny, a zarazem oksymoronowy charakter średniowiecznej, łacińskiej sentencji Lux umbra Dei – Światło jest cieniem Boga. Hermeneutyka tego «koanu» potwierdza moje gnostyczne intuicje: światło sakralne nie jest obrazem Boga, jest Jego odbiciem, przejawem, jakimś Jego cieniem. Jeżeli ten przejaw jest nam dany «duchowo ujrzeć», to wcale nie znaczy, że zobaczyliśmy Boga, lecz, że doświadczyliśmy Jego obecności, istnienia.                                                  (Tadeusz Gustaw Wiktor [w:] XXXV Plener dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Światło w Geometrii – Radziejowice 2017, Radom 2017)