Wójcicki Stanisław

Stanisław Wójcicki ur. 1982 w Kole (woj.Wielkopolskie), studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem i Medal Rektora w pracowni interdyscyplinarnej prof. Zbigniewa Bajka i pracowni rysunku prof. Jacka Gaja otrzymał w 2007 roku.

Zajmuje się malarstwem i rysunkiem, ilustracją.

Jest autorem i uczestnikiem wielu wystaw w kraju i za granicą. W latach 2009-2014 wraz z Bartłomiejem Varissellą-Biżkiem realizował znaczące realizacje konserwatorskie, takie jak: polichromia Józefa Mehoffera w Kamienicy Szarej w Krakowie, barokowa polichromia sklepienna w kamienicy kanonika Mikołaja z Michałowa (Kanonicza 22). Konserwacja Pięknych Madonn z Muzeów: Archidiecezjalnego w Krakowie (Madonna z Krużlowej) i Archidiecezjalnego w Katowicach (Madonna z Knurowa). Prowadził prace przy polichromii w Pałacu Lubomirskich i kościele Karmelitów na Piasku. Wykonywał konserwacje stiukowych rzeźb Tylmana z Gameren na fasadzie Bazyliki Mniejszej na Piasku w Krakowie i prace konserwatorskie przy ołtarzu w Bazylice Narodzenia Pańskiego w Betlejem (Izrael)

W latach 2015-2018 był członkiem GSK Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków.

Od 2016 pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Prowadzi zajęcia z Technologii Malarstwa i Elementów Konserwacji Dzieł Sztuki.

http://stanislawojcicki.pl/

„Kiedy wielu twórców poszukuje przepisu na obraz, konceptu na tyle prostego i powtarzalnego, że czyniącego rozpoznawalnym nazwisko autora na rynku sztuki. Stanisław Wójcicki poszukuje obrazu, którego ogląd, przeżycie estetyczne, doświadczenie zmysłowe, stanowić będzie poznanie rzeczywistości duchowej, prawdy o niej. Wstępem ku temu widzeniu jest właśnie cykl: ,’Noc Ciemna’, który powstał 440 lat od pamiętnego uwięzienia Jana od Krzyża przez braci w celi klasztornej, gdzie przez dziewięć miesięcy przeżywał on swoje oczyszczenie, paschę , która miała go zrodzić dopełni nowego życia w Chrystusie. Obrazy Wójcickiego określa spotkanie z mistyką karmelitańską i dominikańską, w której doświadczenie nocy stanowi istotny etap na drodze do zjednoczenia z Chrystusem i przeobrażenia zmysłów . 'Jest to próba zdefiniowania drogi – pisze Arkadiusz Kolny – we wstępie do katalogu z wystawy – do poznania Piękna poprzez rezygnację z koloru na rzecz syntezy, narracji na rzecz symbolu. (…) Noc Ciemna Stanisława to noc zmysłów, to noc poszukiwania formy, dawania powodów, by Piękno mogło wpłynąć w dzieło – lub nie’. Jako takie (dzieło sztuki dzieło życia Stanisława Wójcickiego ) pozostaje w toku – 'in progress’. (…) I Jak schematyczny rysunek Doktora Mistycznego, u którego wąska ścieżka na szczyt prowadzi przez siedmiokrotne 'nic’ (nada), tak u Wójcickiego sfera naszego wstąpienia zostaje przysłonięta czarnym kwadratem, patrz 'Wnijście na Górę Karmel’ (polem, płachtą). Ten symbol współczesnego doświadczenia duchowego (por. Kazimierz Malewicz, 'Czarny kwadrat na białym tle’) zostaje zredefiniowany; nie oznacza już ostatecznego stosunku rzeczywistości stworzonej wobec transcendencji, jak chciała by współczesna teologia negatywna, lecz ukazuje drogę, w której przez pustkę i mrok, według słów Jana od Krzyża, dostępujemy Bożej Obecności. W tym sensie wszystkie obrazy Wójcickiego będą tchnęły głęboką nadzieją, wprowadzając nas w misteria, których czerń jest symbolem. Ona bowiem jest nie tylko znakiem śmierci, lecz przede wszystkim Tajemnicy, w której uczestniczymy. (…) W całym cyklu symbolem Bożego ognia, oczyszczającego i trawiącego ognia miłości, w końcu Krwi Chrystusa stają się czerwone koła. Światło księżyca zaś, ze względu na swoją zmienność zostaje zidentyfikowane z wrogą rzeczywistością, w której są tu białe kule.

W 'Jonaszu’, jednym z najpiękniejszych obrazów Wójcickiego, który stanowi swoiste 'Złożenie do grobu’ jak i w tryptyku 'Cherubikon z wizji Ezechiela’, ten 'znak’- jedyny, jaki miał nam zostać dany, według słów samego Jezusa, panowanie ciemności zostaje niejako przypieczętowane ( trzy białe koła). Trudno uwierzyć że właśnie w tę noc Kościół podczas uroczystego śpiewania hymnu Exultet w Liturgii nazywa Błogosławioną: 'O zaiste błogosławiona noc, jedyna, która była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa. O tej nocy napisano: a noc jako dzień zajaśnieje, oraz: noc będzie mi światłem i radością’. Światło tej nocy może wciąż stawać się światłem naszej kultury i sztuki”.

Tekst: o. Tomasz Biłka OP, Błogosławiona Noc, Arteon, 4(216) 2018

Tekst do wystawy: Stanisław Wójcicki, Noc Ciemna, Galeria Zielona, Łódź, 1.03-3.04. 2018